Siyasette kelle isteyenlerin iki türü olduğundan bahisle birinci grubu anlatmıştık.
Osmanlı tarihinde kendisinden en çok kelle istenen padişah Dördüncü Murat’tır.
12 Yaşında tahta oturtulur, gölgesinde annesi Kösem ve adamları ülkeyi kaosa boğar.
Murat büyüdüğünde annesi Kösem ile adamları için en büyük tehlike haline gelmiştir.
9 Yıl it yerine bile konmamış, ellerinde maskaraya dönmüştür.
Önce annesini dizginler ama Kösem'in adamları her yerdedir.
Bir kısmı açıktan karşısında bir kısmı ise yanında görünürler.
Padişahı yine çekip çevirmek isterler.
İstanbul başıboştur. Sougun ve talan başkenti esir almıştır.
Anadolu’da isyanlar peş peşe gelmektedir.
Bereket ki Avrupa Otuz Yıl Savaşlarının çamuruyla boğuşmaktadır da Osmanlıya bakamamaktadır.
Dördüncü Murat, bu kargaşa içinde Koçi Bey’i sorunların tespiti için gözlemci olarak vazifelendirir.
Koçi Bey’in siyasetle ilgisi yoktur. Ne beyliktedir gözü ne paşalıkta…
Devleti kemiren hastalıkları bir bir tespit eder ve raporunu sunar padişaha.
Padişah bir bir uygulamaya başlar…
Murattan sürekli kelle istenmektedir hâlâ.
Bazan en sevdiklerini vermek zorunda kalır.
Bir Sadrazam vardır. Akılı hep o verir.
Topal Recep Paşadır adı…
Murat bir gün öğrenir ki hem İstanbul’daki hem de Anadolu’daki tüm ayaklanmanın başı bu Topal Recep’tir.
Topal Recep "açık" olduğunun farkında değildir.
Gelmiş yine Murat Han’a eşkıyanın isteklerini saymaktadır. Mutlaka verilmelidir diyerek…
Murat Han bakar, dinler… Ve seslenir
-Beri gel hele Topal!
Ve o ünlü gürzünü Topal Recep Paşanın kafasına indirir.
İşte bazan da Koçi Bey gibi gözlemcilerin tespit ettiği kelleler alınır ki, isabetlidir.
Topal Recepler, iktidarın hep birkaç adım ötesinde, bir kapı mesafede dururlar…
Görmek feraset ister.