Ramazan ayının hikmetinden rahmetinden şüphemiz yok çok şükür. Ruhlarımızı doyurup, gönlümüzü hoş eder. Biraz da insan olmanın keyfine varırız, kendimizi Allah’a daha yakın hissederek. Allah rızası için oruç tuttuğumuzu düşünür, gönlümüzü ferahlatırız.
İnsanların kendilerini Allaha karşı sorumlu hissettikleri toplumlarda Ramazan mutluluk getirir. Bir ay bir bayram havasında geçer.
Ramazan alış verişi yaparız. Hatta çocukları teşvik etmek için onların daha çok sevecekleri yemekler yapılasını isteriz. Ona göre yaparız Ramazan hazırlığını…
60 Yaşını geçtim.
Çocukluk dönemimde aklımın erdiği günden beri böyleydi.
Oruç tutmaya beş yaşında başlamıştım. Allah kabul eder inşallah.
Köye bolca kar yağdığı için kışa denk gelen Ramazanlar için güzden tedarik yapılırdı. Zaten tüm tarım ürünlerini kendimiz yetiştirirdik.
Kışa sütlü hayvan kalmadığı için onun da kurutulmuşu yapılırdı. Peynir ve tereyağının yanı sıra.
Güz geldiğinde yayladan sahile gelip zeytin toplayıp giderlerdi. Kış boyunca zeytinimiz eksik olmazdı. Limon getirip kilerin bir köşesine toprak üzerine dökülürdü. Her daim taze kalırdı sarı limonlar.
Un, bulgur, Mısır, mercimek… hatta sığırlar için burçak… Patates soğan, sarımsak… Kurutulmuş dolmalık biber… bağ yaprağı, lahana, havuç, yer elması… Kuru erik, kurur kaysı, elma armut kurusu… hatta kabağın bile kurusu…
Sadece pek yumurta olmazdı. Kış gelince yumurtlamazdı yaylanın uyanık tavukları…
Gün geldi büyüdük. Çoluk çocuğa karıştık. Köyden koptuk. Zaten herkes koptu.
Ama ramazan alışkanlıklarını ocağımızda devam ettirmeye çalıştık, iyi kötü başardık da bunu…
Düne kadar…
Dün eşimle Ramazan alış verişine çıktık…
Domates 30 lira,
Fasulye 40 lira
Patates 10 lira,
Makarna 8 Lira,
Yoğurt 24 lira … Bunlar kilo fiyatları…
Zeytin 45-60 lira…
Tereyağı yok. Neden yok? Tereyağı diye satılanın hiç birisi tereyağı değil. Bir de bu boyutu var..
Ispanak 18 Lira, 15 liraya da var ama temizleyince yirmi beş liraya tekabül eder.
Yeşillik sanki Hindistan’dan gelmiş baharat misali…
Dahasını sayamaya gerek yok…
65 yaştan sonra ilk defa evdeşime mahcup, torunlarıma mahcup sessizce, iki ekmek alarak eli boş eve döndüm.
Dönerken düşündüm, bu ülke bir İslam ülkesi mi diye…
Anladım ki bazı masum Müslümanların da yaşadığı; dini, Allah’ı, kitabı, hakkı, hukuku unutmuş ya da hiç tanımamış, sadece birilerini soymaktan başka amacı olmayan manevi açlar ülkesi haline gelmiş ülke…
Rahmet onlara mı?
Televizyonu açtım.
Sayın Cumhurbaşkanı bazı ürünlerde yapılan KDV indirimini büyük bir coşkuyla ilan ediyordu.
Halbuki kısa süre önce bu uygulamanın zincir marketlere destek paketine dönüştüğüne tüm Türkiye şahit olmuştu.
Bakalım Mevlam neyler, inşallah hakkımızda hayr eyler.
